WARUNKI PRZYJĘCIA DO ORW

Do Ośrodka mogą uczęszczać dzieci w wieku od 3 do 25 roku życia. Do Ośrodka przyjmowane są dzieci na podstawie (dotyczy uczniów realizujących w ORW obowiązek szkolny oraz uczestniczących w zajęciach rewalidacyjno – wychowawczych zespołowych):

Orzeczenia Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na sprzężoną niepełnosprawność.

Orzeczenia Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej o potrzebie zajęć rewalidacyjno – wychowawczych zespołowych.

Dzieci przyjmowane są na podstawie pisemnej woli rodziców. W przypadku dzieci objętych obowiązkiem szkolnym i obowiązkiem nauki, konieczna jest zgoda dyrektora szkoły macierzystej, w której rejonie dziecko mieszka (o zgodę występują rodzice).

METODY I FORMY TERAPII PROWADZONE W ORW

ZAJĘCIA Z PSYCHOLOGIEM – praca psychologa opiera się na pracy diagnostycznej i terapeutycznej, a także na nawiązywaniu kontaktu z rodziną, tak aby uporała się ona z trudną sytuacją życiową. W zakresie diagnozy psycholog wykorzystuje narzędzia takie jak: Test Sortowania Kart z Wisconsin, Skala Inteligencji D. Wechslera dla Dzieci, zmodyfikowana (WISC-R), Zindywidualizowana ocena i terapia dzieci autystycznych oraz dzieci z zaburzenia – Profil Psychoedukacyjny PEP-R wg Erica Schoplera i wsp., Profil Psychoedukacyjny Dla Młodzieży i Dorosłych (AAPEP) wg G. Mesibow i wsp., Międzynarodowa Wykonaniowa Skala Leitera (P-93), Skala Dojrzałości UmysłowejColumbia, Test Pamięci Wzrokowej Bentona, Diagnoza Uszkodzeń Mózgu (DUM) S. Weidlicha i G. Lamberti’ego, Skala Inteligencji   D. Wechslera dla dorosłych – wersja zrewidowana, Test Matryc Ravena w wersji kolorowej. Formy: Klasyczna i Równoległa, Dziecięca Skala Rozwojowa, Skala Oceny Zachowań Autystycznych J. Błeszyńskiego, Karta Oceny Postępu w Rozwoju Społecznym (PAC) H.C. Günzburga, Inwentarz Rozwoju Ucznia z Upośledzeniem Umysłowym w stopniu głębokim autorstwa J. Kielina

Psycholog: Karolina Staszak-Sulikowska

REHABILITACJA RUCHOWA – głównym celem rehabilitacji ruchowej jest przywrócenie maksymalnie możliwej sprawności fizycznej oraz komfortu życia wychowanka. W trakcie współpracy z wychowankiem wykorzystuje się różne metody terapeutyczne dopasowując możliwe terapie do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Kinezyterapia, jako jeden z elementów fizjoterapii uwzględnia indywidualną pracę terapeuty z wychowankiem niepełnosprawnym w celu przywrócenia utraconych funkcji ruchowych, bądź niwelowania bólu. Głównymi sposobami pracy są ćwiczenia ruchowe zarówno czynne, bierne, prowadzone z pomocą terapeuty czy oddechowe. Terapeuta wykorzystuje terapię ruchem do odtworzenia: siły mięśniowej, zakresu ruchu, stabilizacji stawowej i korekcji postawy, prawidłowych wzorców ruchowych.

Rehabilitanci: Anita Matusiak, Anna Ryś, Adriana Ślifirska, Kamil Juszczak, Marcin Łęszczak, Anna Jędrzejaszek

TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ – teoria integracji sensorycznej zakłada, że prawidłowe funkcjonowanie psychofizyczne dziecka jest związane z procesem właściwego odbioru, przetwarzania i integrowania przez mózg różnych informacji o charakterze sensorycznym. Informacje te mogą dochodzić drogą słuchową, wzrokową, czuciową, smakową, zapachową, a także innymi kanałami zmysłowymi tj. czucie głębokie (propriocepcja) oraz zmysłem, który odbiera siłę grawitacji i ruchy naszego ciała (układ przedsionkowy). Dysfunkcje w zakresie integracji sensorycznej objawiają się najczęściej w postaci nadpobudliwości i nadruchliwości psychoruchowej, deficytach uwagi, słabej organizacji zachowania i działania, opóźnionego rozwoju mowy oraz słabej koordynacji ruchowej.

Terapeuci SI : Izabela Michno, Jerzy Drobotko, Magdalena Kiełek

TERAPIA LOGOPEDYCZNA – obejmuje swoim zasięgiem całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się.

Oddziaływania te mają na celu:

– usprawnianie motoryki aparatu artykulacyjnego,

– wzbogacanie zasobu słownictwa biernego i czynnego,

– korygowanie zaburzeń mowy,

– wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej, oddechowej i fonacyjnej

– usprawnianie funkcji pokarmowych,

– stwarzanie możliwości porozumiewania się wychowankom, którzy nie są w stanie posługiwać się mową werbalną (komunikacja alternatywna).

Logopedzi: Izabela Michno, Małgorzata Makowska – Kaźmierczak, Ewa Jałoszyńska, Grażyna Lachowicz, Alina Sitasz, Aleksandra Saleh, Aldona Kaczmarek 

TERAPIA PEDAGOGICZNA – celem terapii pedagogicznej jest wspieranie dziecka z trudnościami i deficytami rozwojowymi we wszechstronnym rozwoju w zakresie wszystkich jego obszarów – rozwoju emocjonalnego, umysłowego, społecznego, fizycznego. W ramach wsparcia pedagogicznego podejmujemy oddziaływania mające na celu stymulowanie i usprawnianie funkcji psychomotorycznych, wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach szkolnych i w konsekwencji wzmacnianie samooceny i poczucia własnej wartości u dziecka.

Pedagodzy: Teresa Zielińska, Wojciech Światłowski, Joanna Maciejewska, Agnieszka Witkowska

METODA MARII I CHRISTOPHERA KNILLÓW – programy aktywności noszą tytuły: „Świadomość ciała”, „Kontakt i komunikacja”. Celem programów Knillów jest pomoc w uzyskaniu wiedzy dotyczącej: ciała jako całości, poczucia części ciała oraz faktu, że różne części ciała możemy używać w różny sposób. Ponadto proponowane przez Knillów programy stanowią ramy, dzięki którym rozwija się kontakt społeczny; ruch i zabawa są sposobem na wywołanie i ustrukturalizowanie uwagi dziecka. Aktywności zawarte w każdym programie następują kolejno po sobie. Mogą być wykorzystywane do pracy z dziećmi fizycznie niepełnosprawnych, nie słyszącymi i \lub niewidomymi oraz z dziećmi z którymi trudno jest nawiązać kontakt np. z autyzmem.

METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE – podstawowymi założeniami tej metody jest rozwój dziecka poprzez ruch:

– świadomość własnego ciała i usprawnianie ruchowe

– świadomość przestrzeni i działania w niej

– dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązanie z nimi bliskiego kontaktu.

Prowadzenie ćwiczeń tą metodą ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia własnej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie i zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń uczestnik terapii poznaje przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna, czuje się bezpieczniej, staje się aktywny i przejawia większą inicjatywę. Ćwiczenia odbywają się w parach lub w grupie, mogą w nich uczestniczyć rodzice.

ELEMENTY METODY DOBREGO STARTU (MDS) Marty Bogdanowicz – należy do metod wspomagania rozwoju psychomotorycznego, edukacji i terapii, angażujących uczenie się wielozmysłowe: wzrokowo – słuchowo – dotykowo – kinestetyczno – ruchowe oraz funkcje językowe i wykonawcze. Jej celem jest kształtowanie mowy, przygotowanie dzieci do nauki czytania i pisania, uczenie rysowania, poznawanie liter i cyfr.

ELEMENTY METODY MARII MONTESSORI – pomagają dziecku poznanie zarówno siebie jak i swoje środowisko zewnętrzne. Według twórczyni metody Marii Montessori, dziecko samo buduje siebie i swoje człowieczeństwo. Bodźce płynące ze środowiska umożliwiają jego rozwój, a wychowanie to pomoc w osiąganiu przez dziecko niezależności, co przyczynia się do odczuwania przez nie radości ze swojego działania. Metoda ta daje dziecku szanse wszechstronnego rozwoju fizycznego, kulturowego, duchowego oraz społecznego, wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność.

SALA DOŚWIADCZANIA ŚWIATA – jest elementem wieloprofilowej, kompleksowej metody usprawniania dzieci i młodzieży. Jest to specjalnie wyodrębnione pomieszczenie wyposażone w różnorodne urządzenia stymulujące rozwój zmysłów. Zgromadzono w niej urządzenia, które – w zależności od potrzeb – dostarczają dzieciom różnego rodzaju bodźców, tak łatwo dostępnych każdemu człowiekowi w codziennym życiu. Znajdują się tu m.in.: suchy basen, domek lustrzany, kolumny wodne, światłowody, projektory.

Oferta terapeutyczna jest bogatsza dzięki funduszom pozyskiwanym ze środków PFRON oraz innych funduszy. Dzięki nim wychowankowie Ośrodka systematycznie korzystają z:

Hipoterapii – celem terapii z koniem i terapii jazdą konną jest przywrócenie sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do  osiągnięcia zakresie. Obecność konia – „współterapeuty” – sprawia, że jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna dająca zupełnie nowe i niespotykane w innych terapiach możliwości.

Terapii wspomagającej z użyciem psów – jest formą wspomagającą rehabilitację, psychoterapię oraz edukację. Rolę terapeuty pełni tu pies, sprawdzony i odpowiednio wyszkolony, który razem ze swoim przewodnikiem stanowi zespół terapeutyczny. Dogoterapia to emocjonalny kontakt, więź pomiędzy podopiecznym i psim terapeutą. Ta niezwykła więź motywuje dziecko do pracy. Metoda ta, pozytywne rezultaty zawdzięcza cechom psa, jego oddaniu, trosce i przyjaźni jaką obdarza on ludzi.

Muzykoterapii – terapia posługująca się muzyką lub jej elementami w celu poprawy funkcjonowania dzieci i młodzieży z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej. Podstawowym środkiem oddziaływania w muzykoterapii jest dźwięk, muzyka, która często jest wyzwalaczem i katalizatorem przeżyć i emocji.

Choreoterapii – obejmuje taniec, ćwiczenia muzyczno-ruchowe, improwizacje ruchowe do wybranej muzyki. Wartości lecznicze tańca, które zdecydowały o jego coraz szerszym zastosowaniu w psychoterapii, to przede wszystkim: społeczny charakter tańca, różnorodność i atrakcyjność form tanecznych oraz możliwość oddziaływania na psychikę poprzez ruch, muzykę i kontakt psychiczny z ludźmi.

Oraz innych w ramach potrzeb.